“Met open ogen slapen in de klas is de enige manier om je imago te verbeteren,” vertel ik aan Martijn van 15 die voor me zit. Hij is een intelligente jongen, die vorig jaar zijn beste vriend verloor aan zelfmoord. Vanaf dat moment is het heel slecht met hem gegaan. Hij kon zich niet meer concentreren, zijn cijfers zakten en het kon hem allemaal niet meer schelen. Zijn rouwproces nam alle energie en tijd in beslag. De leerkrachten vonden het na twee maanden wel genoeg: hij moest er nu maar overheen zijn. Martijn reageerde op dit gebrek aan inlevingsvermogen met spijbelen, blowen en ‘brutaal gedrag’. En nu wil hij met mij een plan bedenken om toch nog over te kunnen gaan. De school geeft aan niet meer in hem te geloven. Dat heeft Martijn wakker geschut: “Ik moet over, want ik wil zo snel mogelijk van deze school af. Ik mag dus niet blijven zitten.”
Martijn is in elk geval super gemotiveerd en hij wil weten wat ik bedoel met ‘imago’ en ‘met open ogen slapen’. Ik leg hem uit dat je imago het allerbelangrijkste wapen in de leraarskamer is : “Wanneer ze een positief beeld hebben van jou over je inzet en je interesse voor schoolwerk zullen docenten elkaar overtuigen van jouw positieve houding en je daarvoor willen belonen. Dus: ogen open, kijken in de richting van de docent, in jezelf naar een gedachtewereld gaan, waar jij wilt zijn en af en toe je vinger opsteken. Wanneer je docent daarop reageert zeg je: ‘Wat u daar vertelt vind ik interessant. Kunt u daar iets meer over vertellen?’ Docenten hebben dan het idee dat je heel erg zit op te letten. En ze voelen zich gestreeld door je interesse. Je zult zien dat je cijfers omhoog gaan”. Martijn moet grinniken en voelt er wel wat voor. We oefenen deze manier van dagdromen en hij krijgt er steeds meer lol in. Een aantal weken hoor ik niks van hem, maar dan krijg ik zijn enthousiaste mailtje: “Het werkt! Ik heb nu een 8 voor wiskunde.” Fantastisch hoe je docenten voor de gek kunt houden, of …is het zo dat Martijn met deze ‘truc’ zichzelf weer ruimte heeft gegeven om te leren? Via deze omweg is Martijn gemotiveerd om naar school te gaan (“Ik ga ze piepelen en ze hebben het niet eens door!”) en zijn aandacht op de docent te richten.
De weerstand en weerzin die Martijn eerder voelde voor de school is gekeerd, waardoor de blokkade op zijn vermogen om lesstof op te nemen is verdwenen. Hij heeft onbewust zijn inzet en interesse weer ‘vrij’ gemaakt. En zelfs wanneer Martijn echt dagdroomt vangt hij heel veel op van de leerstof, zolang zijn ogen gericht zijn op de docent en diens uitleg.
Heel vaak werkt de directe aanpak met dwang en straf niet en is het respectvoller een manier te bedenken die aansluit bij de persoon voor je.Niet voor niets is één van de leuzen van de Integratieve Kinder- en Jongerentherapie: voor iedere cliënt een eigen therapie.