Kiet is vier jaar als hij naar groep 1 mag. Hij heeft er zin in. Nu gaat het gebeuren: samen met andere kinderen leuke dingen doen! Kiet heeft twee juffen. Juf Ilse en Juf Simone. Juf Ilse begrijpt dat het de eerste dagen niet makkelijk voor hem is. Kiet raakt overweldigt door de ruimte en de hoeveelheid kinderen. Hij weet wel wat dan een goede actie is: even terugtrekken. En dat begrijpt juf Ilse ook. Zij geeft hem een kussen dat hij mag pakken wanneer hij dat nodig heeft. En hij mag daarop liggen of zitten waar hij maar wil. Dat werkt prima voor Kiet en hij heeft het erg naar zijn zin. Er zijn hier en daar wel wat kleine botsinkjes, maar daar doet juf Ilse niet moeilijk over. Hij zit immers nog maar twee weken op school.
Maar dan ontmoet hij na twee weken juf Simone. Zij heeft niets gehoord over een kussen en lopen in de rij doe je met je vaste maatje, die is aangewezen door de juf. Kiet raakt in paniek. Hij wil graag samen met een jongetje lopen dat hij kent van de peuterspeelzaal. Dat mag niet van juf Simone. En met een paniekerige Kiet lopen ze over straat naar de gymzaal. Daar is Kiet nog nooit geweest. En tot overmaat van ramp is het een dansles met weer een andere juf. Kiet vlucht naar de kant. Dat is niet gewenst door juf Simone. Ze sleurt hem mee de straat op. Hij komt met zijn knieën op de straat, maar dat is voor juf Simone geen reden om te stoppen. In tegendeel. Op school duwt ze hem het kleuterlokaal in en doet de deur op slot. Ze gaat zelf terug naar de gymzaal. Kiet blijft daar gedurende een uur schreeuwen en gillen om hem eruit te laten. Wanneer juf Simone weer op school is en zijn moeder komt trekt ze meteen van leer: “Hoe denkt u dat het voor mij is met zoveel kinderen!” De moeder van Kiet kent deze juf nog niet en begrijpt er niks van. Ze neemt Kiet die overstuur is mee naar huis. Daar kan hij de naam ‘Simone’ niet horen zonder volledig hysterisch te worden.
Kiet is slim en daarom gaat hij een dag naar de school voor Hoogbegaafde Kinderen. Hij heeft het er erg naar zijn zin. De volgende dag is er het beslissende gesprek met de ‘gewone’ school (directrice, juf Ilse), begeleiders voor school, de twee juffen van de HB-school, de ouders en ik. De toekomst van Kiet zou er rooskleurig uitzien als hij twee dagen naar de HB-school kan, tot de zomervakantie thuis blijft en na de zomer naar groep 2 op een fijne school komt. Gelukkig is dat ook de uitkomst van dit gesprek. Wel worden er een aantal wonderlijke opmerkingen gemaakt, waardoor het lijkt dat Kiet de dader is i.p.v. juf Simone. Het lijkt me voor Kiet buitengewoon belangrijk dat de relatie met juf Simone goed eindigt, dus stel ik voor dat juf Simone een kaartje stuurt met de tekst: “Hoi Kiet, hoe is het met je? Sorry dat ik je pijn heb gedaan. Groet, Simone”. De begeleiders van school staan hier achter en stellen vast dat dit een goede manier is om te zorgen dat Kiet bij de volgende school geen ‘bagage’ mee neemt. Nu maar afwachten of juf Simone het goede gaat doen.