Inleiding
Bij hoogbegaafde kinderen denken we vaak aan slimme kinderen, die dol zijn op leren. Kinderen, die geen genoeg krijgen van alles dat de school hen voor zet. Ze zitten in een plusklas of op een Uniq-school en gedijen daar prima. Ze zijn in staat om te genieten van hun uitstekende hersens en zetten die ten volle in.
Helaas zijn er ook superslimme kinderen, die (schijnbaar) niets uitvoeren op school. Ze liggen met hun hoofd op hun armen aan hun tafeltje te ‘slapen’. Of ze treiteren andere kinderen, die lekker bezig zijn. Met regelmaat is de leerkracht wanhopig en worden de ouders gebeld om ze ‘alsjeblieft op te halen’ , omdat de rest van de klas lijdt onder het (soms) agressieve gedrag van deze slimmerik.
Het is duidelijk dat zo’n kind diepongelukkig is. En mensen die ongelukkig zijn, komen niet tot leren in deze setting. Voor sommige kinderen is ’thuisonderwijs’ dan de beste en fijnste oplossing. En thuisonderwijs is natuurlijk geen thuisonderwijs. Deze kinderen leren door contact te maken met andere slimme kinderen via social media over de hele wereld. Eindelijk is hun leergebied niet beperkt tot het klaslokaal en de leerkracht, maar ligt de wereld voor hen open. Weer andere kinderen houden van hun school, hun klasgenootjes en de leerkracht en zijn het best gebaat bij een dag vrij (de woensdag), zodat zij op hun ‘vrije’ dag naar musea kunnen gaan of stiekem aansluiten bij een college op de universiteit.
De oplossing is dus per kind verschillend. Uiteraard! Want ieder mens heeft specifieke behoeftes. Wat mensen allemaal gemeen hebben is de behoefte om gezien en erkend te worden in wie hij of zij is. En…het recht om zich gelukkig te voelen.
In dit artikel beschrijf ik de kinderen, die hoogbegaafd zijn, daarbij autodidact (zelf lerend) en creatief. Een combinatie, die het voor hen moeilijk maakt te floreren in ons huidige schoolsysteem.
Je kunt meer lezen over Hoogbegaafd en diep ongelukkig op school, download het gehele artikel.