Het is nooit te laat voor een gelukkige jeugd
Slimme kinderen hebben een andere start in hun leven gemaakt dan kinderen met een gemiddelde intelligentie. Normaal intelligente kinderen merken op jonge leeftijd dat iets niet lukt, raken gefrustreerd en merken dat het een vreselijk gevoel is …dat weer over gaat. Daardoor weten zij dat frustratie een gewoon onderdeel is van ‘leren’. Hoog-intelligente kinderen lossen vraagstukken op met hun intellect en vermijden daarmee ongewild de belangrijke ervaring van frustratie. Ze missen deze ervaring op jonge leeftijd en lopen pas op de basisschool (soms pas in groep 5) tegen frustratie aan. En ze hebben geen idee dat dit gevoel een onderdeel is van ‘het leren van nieuwe dingen’. Ze hebben de neiging om zich af te schermen van dit gevoel door vermijding (“Ik ga niet naar school/zwemles/dat feestje”) en verwijten naar buiten (“De school moet mij moeilijkere dingen geven”), afleiden van zichzelf en de blik richten op het werk (“Ik doe dit niet want het is saai”) of veel ernstiger gedrag: depressie of agressie.
Door andere moeilijkheden (dyslexie, emotionele disbalans, streng geweten) kunnen deze kinderen, ten onrechte (en uit onwetendheid) gediagnosticeerd worden met ‘dom’ of ‘ernstig gedragsprobleem’ door de school, terwijl het hier om een ‘gevoelsprobleem’ gaat.
Extreem gedrag bij kinderen is een uiting van wanhoop van kinderen, die niet meer weten wat ze moeten doen om aan volwassenen te laten zien wie ze zijn, waar ze onder lijden en wat ze nodig hebben. Gedrag is altijd het gevolg van een ongelukkig gevoel. Ongelukkige kinderen doen vreemd, onaardig of boos. Gelukkige kinderen doen blij, zijn vriendelijk en zijn bereid om zich aan te passen aan verwachtingen van volwassenen op een gezonde manier.
Je kunt meer lezen over ga voor je geluk en niet voor je gelijk, download het gehele artikel.